FAZY KSIĘŻYCA

Faza Księżyca określa oglądaną z Ziemi część Księżyca oświetloną przez Słońce. Ponieważ Słońce oświetla zawsze (poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca, jego fazy są rezultatem oglądania tej połowy pod różnymi kątami spowodowanymi różnymi położeniami Słońca, Ziemi i Księżyca względem siebie.

Księżyc akompaniuje nam codziennie, chociaż nie zawsze jest on faktycznie dostrzegalny. To porywające zjawisko, jakiego potęgi nie do końca jesteśmy świadomi. Jednak musimy wiedzieć o nim nieco więcej, poświęcić chociaż chwilę, aby zastanowić się nad jego unikalnością.

Jedną z najciekawszych kwestii połączonych z księżycem jest fakt, że składa się on z kilku faz. Faza księżyca definiuje część księżyca, która oświetlana jest w danej chwili przez słońce i w którą w rezultacie tego jest przez nas oglądana, w ogóle prawdopodobna do zauważenia. Jako, że słońce zawsze naświetla ziemię (nie licząc momentów, kiedy mamy tak zwane zaćmienie słońca), ale jeżeli chodzi o księżyc, robi to wyłącznie w połowie, fazy księżyca to rezultat oglądania naturalnie tej połowy oświetlonego księżyca pod różnymi położeniami słońca oraz od rozmaitymi kątami padania światła Słońca oraz Ziemi i Księżyca wobec siebie.

Wyróżnia się cztery bazowe fazy księżyca - nów, kwadr pierwsza, pełnia oraz ostatnia kwadra. Księżyc w pełni to najpiękniejsza faza, która zezwala na ujrzenie księżyca w pełnej krasie.

Faza księżyca to pojawienie się oświetlonej części księżyca widzianej przez obserwatora z Ziemi. W zależności od względnego położenia Ziemi, Księżyca i Słońca, wygląd ten zmienia się cyklicznie wraz z orbitą Księżyca wokół Ziemi.

Połowa powierzchni księżyca jest zawsze oświetlona przez słońce, ale część oświetlonej połowy księżyca, która jest widoczna dla obserwatora na Ziemi, może rozciągać się od całkowicie oświetlonego dysku księżyca (księżyc w pełni) do księżyca niewidocznego gołym okiem (księżyc w nowiu Już dawno temu stwierdzono, że kształt księżyca zależy od jego wieku, czyli dni, które minęły od ostatniego nowiu.

Na rysunku ̧ wewnętrzny okrąg przedstawia orbitę księżyca, która zakłada się, że jest okrągła, z ziemią w środku. Położenie słońca jest wskazywane przez światło słoneczne, a ponieważ odległość słońca jest około 400 razy większa niż księżyca, przyjmuje się, że położenie słońca widzianego z księżyca jest zawsze równoległe do jego orientacji geometrycznej . Ponieważ księżyc jest oświetlony przez słońce, dzienne i nocne strony księżyca pojawiają się w różnych punktach na jego orbicie, jak pokazano na rysunku ̧.

Zdjęcia na zewnętrznym okręgu pokazują wygląd Księżyca patrząc z Ziemi innymi słowy, fazy księżyca. A pokazuje księżyc w nowiu; w punkcie B można zobaczyć przybywający księżyc (gdzie „rosnący” oznacza rosnący rozmiar oświetlonej części księżyca). Pierwsza kwarta pojawia się w C; Między C i E widoczna jest ponad połowa oświetlonego dysku księżyca, zwanego również księżycem w trzech czwartych.

W D jest pełnia księżyca; pozycja na E nazywana jest trzecim kwartałem. Między E a A widać słabnący księżyc (mówi się o słabnącym księżycu, jeśli każdego dnia widać trochę mniej księżyca, aż nie będzie już rozpoznawalny na nowiu). Określ lunację lub miesiąc księżycowy.

Kalendarz księżycowy na 2020